کد مطلب:150254 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:153
کشته شدگانی که فرمان می رانند
«السلام علیك یا اباعبدالله، و علی الارواح التی حلت بفنائك، علیك منی سلام الله ابدا ما بقیت و بقی اللیل و النهار، و لا جعله الله اخر العهد منی لزیارتكم.»
سلام بر تو و همه ی آن روح های بزرگی كه بر ساحت تو فرودآمدند، ای اباعبدالله، از طرف من سلام الهی تا قیام قیامت بر تو باد. و خدا نكند این زیارت و رویارویی با مقام منیع شما برای من آخرین تجدید عهد و زیارت باشد كه ما تا آخر بر عهد با شما پایداریم.
جمع عزیزی دست به دست هم دادند تا صحنه ای بیافرینند كه انسانیت تا قیام قیامت از كربلا، شربت زندگی و حیات طیب بنوشد و معنویت ذخیره كند و معنی خودش را در همه عرصه های زندگی، چه در جنگ و چه در صلح، از دست ندهد.
گفتیم كه: حضرت اباعبدالله علیه السلام همه تلاششان این است كه یك جبهه ی حقی را به تمام معنی به صحنه بیاورند كه تا قیامت بقاء و نفوذ داشته باشد. چون حق همیشه حق است. حق یعنی: حقق، حق یعنی عدم نابودی. حق یعنی نفوذ مطلقی كه عرصه حادثه ها و تاریخ را می شكافد. حق یعنی بقاء. حق یعنی كمال مطلق، چون عدم، نقص است و كمال مطلق، عین بقاء و عین وجود است. بنابراین هر چیزی به اندازه حق بودنش باقی و نافذ است. و حضرت اباعبدالله علیه السلام تمام آن دقت ها و تلاش ها را كردند تا یك جبهه ی حق محض
بوجود بیاورند. در متن جبهه ای كه حق محض است كمال و بقاء و نفوذ و هدایت و رحمت نهفته است. چنین جبهه ای را در هیچ جا غیر از كربلا نمی بینید. بقیه جبهه ها به اندازه ای كه به كربلا نزدیك اند حق اند.
در صحنه های تاریخی در كجا سراغ دارید جبهه ای را به گونه ای ترتیب دهند كه هیچ انگیزه حقی برای دشمن نباشد، و هیچ ناخالصی در جبهه حق نماند، حتی جبهه هایی كه در صدر اسلام بوده است؟ آنها هم به اندازه ای كه به كربلا نزدیك هستند حق هستند. این جاست كه معنی آن روایاتی كه می گوید: «اگر بین رفتن به كربلا و حج (غیر واجب) مخیرید و فقط یكی از آن دو را می توانید بروید، به كربلا بروید» روشن می شود.
سلام بر تو و همه ی آن روح های بزرگی كه بر ساحت تو فرودآمدند، ای اباعبدالله، از طرف من سلام الهی تا قیام قیامت بر تو باد. و خدا نكند این زیارت و رویارویی با مقام منیع شما برای من آخرین تجدید عهد و زیارت باشد كه ما تا آخر بر عهد با شما پایداریم.
جمع عزیزی دست به دست هم دادند تا صحنه ای بیافرینند كه انسانیت تا قیام قیامت از كربلا، شربت زندگی و حیات طیب بنوشد و معنویت ذخیره كند و معنی خودش را در همه عرصه های زندگی، چه در جنگ و چه در صلح، از دست ندهد.
گفتیم كه: حضرت اباعبدالله علیه السلام همه تلاششان این است كه یك جبهه ی حقی را به تمام معنی به صحنه بیاورند كه تا قیامت بقاء و نفوذ داشته باشد. چون حق همیشه حق است. حق یعنی: حقق، حق یعنی عدم نابودی. حق یعنی نفوذ مطلقی كه عرصه حادثه ها و تاریخ را می شكافد. حق یعنی بقاء. حق یعنی كمال مطلق، چون عدم، نقص است و كمال مطلق، عین بقاء و عین وجود است. بنابراین هر چیزی به اندازه حق بودنش باقی و نافذ است. و حضرت اباعبدالله علیه السلام تمام آن دقت ها و تلاش ها را كردند تا یك جبهه ی حق محض
بوجود بیاورند. در متن جبهه ای كه حق محض است كمال و بقاء و نفوذ و هدایت و رحمت نهفته است. چنین جبهه ای را در هیچ جا غیر از كربلا نمی بینید. بقیه جبهه ها به اندازه ای كه به كربلا نزدیك اند حق اند.
در صحنه های تاریخی در كجا سراغ دارید جبهه ای را به گونه ای ترتیب دهند كه هیچ انگیزه حقی برای دشمن نباشد، و هیچ ناخالصی در جبهه حق نماند، حتی جبهه هایی كه در صدر اسلام بوده است؟ آنها هم به اندازه ای كه به كربلا نزدیك هستند حق هستند. این جاست كه معنی آن روایاتی كه می گوید: «اگر بین رفتن به كربلا و حج (غیر واجب) مخیرید و فقط یكی از آن دو را می توانید بروید، به كربلا بروید» روشن می شود.